Caderno de bitácora. Data estelar 2011.3.21

Ás veces semella que non queda outra que concluír que, efectivamente e tal e como sospeitabas dende neno, nalgures anda alguén que está tentando dicirche algo.


Pero de seguido, asáltache a dúbida de saber se non fondo, e como tamén sospeitas dende a adolescencia, non serás ti mesmo quen anda buscando que alguén che diga algo. E calquera cousa que se che cruza non camiño acábache servendo para concluír que, efectivamente, hai alguén nalgures tentando dicirche algo.

Nunca sabes qué vai primeiro. Se a revelación ou a gañas de ser revelado. O mundo resulta confuso e repunante. Sempre chega un momento no que vale calquera cousa para clarificalo, aínda que sexa un pouco e a cachos.

Pero aínda asumindo pacificamente que sexa un sinal. E mesmo deixando de lado a polémica cuestión da súa autoría. Nunca son claras. Sempre son reviradas Qué me queren dicir as nubles? Qué tire para diante? Qué tire para diante pero caneando? Qué primeiro canee e logo tire de fronte? Qué teño que tirar para diante e procurar adelgazar? Ou simplemente que non me disperse tanto e que me centre algo máis?