Caderno de bitácora, data estelar 2010.12.26

Seguín con asombro, e crecente pasmo, o numeriño que lle montaron a Manolo Rivas co da Brétema. Por se alguén non o sabe, trátase de cómo se lle teñen deslizado imputacións de plaxio por terlle chamado Brétema ao pais onde sucede Todo É Silencio. Polo visto, chámalle así tamén Marina Mayoral ao país onde pasan as súas obras. Na segunda edición da novela de Rivas, vaise cambiar o nome e a editorial desculpouse coa autora.

Non me sorprende en exceso que certos medios culturais aproveitaran a coincidencia para encherlle as costas de coitelos. Teño para min que vai boa que andaban buscando como zouparlle a un autor a quen llas gardaban por outras razóns que non son literarias.

Rechamoume máis a atitude de Marina Mayoral, facéndose a desagraviada, dando a entender que desculpaba a presunta copia por boa e xenerosa. "son cosas que pasan", pero cuando pasan entre buena gente, como somos los implicados, se pueden arreglar. Agradezco a mi colega Rivas y a editorial ALFAGUARA su buena actitud para resolver este tema...." Disque dixo.

O leal e honesto intelectualmente debería ter sido saír a calárllela boca en público a todos quen dispararon a discrecion, valéndose dunha impostura e por axustar contas. Pero iso so debo pensalo eu, que son algo raro.

A dúbida que me queda agora é se quen non somos tan boa xente podemos usar a palabra. Non sabia que brétema tiña copyright. Pensaba que era nosa. Se o ten, que me digan onde lle pago os dereitos por empregala e fareino gustoso. E vostedes xa saben. Utilícena con precaución que ten propietaria. Non fagan coma min..... E agora si mo permiten..... brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema, brétema....